Trudności emocjonalne, jakie przeżywają dzieci najczęściej są związane z kontekstem życia
rodzinnego.
To oznacza, że te sytuacje, jakie mają miejsce w rodzinie wpływają na sposób
funkcjonowania dziecka.
Czasami – patrząc z punktu widzenia dorosłych – nie dzieje się nic,
co mogłoby zaburzać radosne
dzieciństwo ich dziecka. Dziecko jednak, z powodu swojej
małej znajomości zasad życia w otaczającym go świecie i trwającego rozwoju struktur
emocjonalnych nie radzi sobie ze sprawami wokół niego. Wtedy potrzebne jest bliższe
przyjrzenie się sytuacji. Praca z dzieckiem zawsze zaczyna się od kontaktu
z rodzicami, co
pozwala na poznanie kontekstu życia dziecka i przebiegu jego rozwoju.
W przeważającej
części przypadków sam kontakt rodzica ze specjalistą i wspólne odszukanie ważnych
dla funkcjonowania dziecka sytuacji czy zdarzeń pozwala zmodyfikować oddziaływania
wychowawcze. To zaś prowadzi do reakcji dziecka na inne zachowanie rodzica i poprawę
funkcjonowania dziecka. Czasami potrzebny jest również kontakt dziecka z terapeutą.
Wtedy praca odbywa się głównie z dzieckiem, a rodzice spotykają się z terapeutą co pewien
czas, aby na bieżąco uzyskiwać od terapeuty informacje o czynionych przez dziecko
postępach. Służy to także przedstawieniu przez rodziców własnych spostrzeżeń dotyczących
funkcjonowania dziecka w domu.
Zapraszam na psychoterapię dzieci, które:
• przeżywają trudności szkolne
(obawa przed chodzeniem do szkoły, trudności w kontaktach z rówieśnikami, konflikty)
• ich udziałem są sytuacje urazowe
(przebycie poważnej choroby, śmierć bliskiej osoby, rozstanie rodziców, doznawanie przemocy)
• mają trudności emocjonalne
(brak pewności siebie w kontaktach, niestabilność emocjonalna, niepokój)
• borykają się z problemem nadpobudliwości psychoruchowej lub koncentracji uwagi
• przeżywają trudne chwile spowodowane innymi przyczynami